وصیتنامه شهید خوری / شهیدی که امام را عزیزتر از فرزندانش میدانست

اول هر سخني بنام الله است او كه باور مستضعفان و پاسدار خون شهداست و با درود بر رهبر كبير انقلاب اين حسين زمان اين ناجي قرن و درود بر مجروحين و معلولين جنگ كه شهيدان زنده تاريخ و با اين عملشان دارند كه ياري دهنده امام هستند وصيت اين بنده حقير به امت اسلامي ايران اين كه كه تا پاي جان رهرو امام و روحانيت متعهد و مسئول باشند و آنان را الگوي خود قرار دهند.

نكند خداي نكرده آنها را از ما بگيرند كه اگر اين عملي شود ما باز در دامن آنها خواهيم افتاد و شما را دعوت مي‌كنم به اينكه جهاد كنيد در راه خدا و يك دفعه اينطور نشود كه خداي نكرده دير شده باشد و من خيلي متاسفم كه دير به اين موضوع پي بردم اعمال ما بايد اعمال قرآن و اسلام باشد تا در روز موعود در نزد خدا و رسول خدا رو سفيد آئيم كه اگر مواظب خودتان باشيد كه اين دنيا شما را گول نزند كه اين دنيا دانشگاهي بيش نيست و اگر در اين دانشگاه مورد قبول واقع نشويم مورد خشم خدا واقع مي‌شويم و شما را سفارش مي‌كنم كه شعار خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي خميني رانگهدار فراموش نكنيد.

  وصيت اين بنده حقير به خانواده‌ام اين است كه اي عزيزان شما براي من عزيز بوديد اما نه به عزيزي قرآن و اسلام شما براي من عزيز بوديد اما نه به عزيزي امام و بر اين اساس بر من واجب مي‌شود كه به نداي رهبر خود لبيك گفته و اسلام و قرآن را ياري  نمائيم و به همين علت به جبهه اعزام مي شوم و بعد از شهادتم عزاداري شما به صورتي نباشد كه دشمن را خشنود كند براي شادي روحم اسلحه‌ام را برداريد و همچنان بفروشيد كه لرزه بر اندام تمام مستكبران بياندازيد هم‌اكنون تمام مسلمين و اسلام در خطر هستند و اين بر ما است كه مسلمين و اسلام را نجات داده و آن را به ساحل نجات برسانيد و اگر من شهيد شدم مرا در امامزاده يحيي ابن زيد دفن كنيد. به فقيران و يتيمان انفاق كنيد و فرزندانم را در راه اسلام و براي اسلام تربيت كنيد. والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته