آخرین روزهای پدر
يکشنبه, ۲۲ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۶:۳۳
دختر شهید "فرهاد صفری" نقل می کند: «در آن روزهای آخر شهادت پدرم به خانه پدر بزرگ و مادر بزرگم که در شهر دیگری بود رفته بودیم پدرم مثل همیشه به دیدن ما می آمد و به ما سر می زد. آن روز پدر با روزهای دیگرش فرق داشت به مادرم گفت: وقتی من نیستم دلم نمی خواهد که فرزندانم جای خالی مرا در خانه حس کنند.»
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید فرهاد صفری، بیستم فروردین 1337 در شهرستان گرگان به دنیا آمد. پدرش حسن و مادرش رقیه نام داشت.تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. ستون سوم ارتش بود. ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دوختر شد. بیستم دی 1371 در کهنوج دچار سانحه هوایی شد و بر اثر انفجار هواپیما به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای امامزاده عبداله زادگاهش واقع است.
فرزند شهید نقل می کند:
آنروز هر تشیع کننده ای با او خلوتی داشت و آنگاه که با همه سخن از وداع می آورد اشکی نبود که در دیده بماند و فرو نریزد .
هر چند در زمان شهادت پدرم نوجوانی پیش نبودم و در کلاس پنجم درس می خواندم و با داشتن فقط چند سال خاطرات زیادی از آن دوران بیاد دارم.
اما تنها خاطره ای که پس از سالها در ذهنم ماندگار شد مربوط می شود به آخرین ماموریتی که پدرم رفته بود و آن این بود که با مهربانی و عطوفت بیش از پیش نوازشم می داد. انگار رازی در دلش نهفته بود که قادر به بیانش نبود.
در آن روزهای آخر شهادت پدرم به خانه پدر بزرگ و مادر بزرگم که در شهر دیگری بود رفته بودیم پدرم مثل همیشه به دیدن ما می آمد و به ما سر می زد آن روز پدر با روزهای دیگرش فرق داشت به مادم گفت: وقتی من نیستم دلم نمی خواهد که فرزندانم جای خالی مرا در خانه حس کنند و وقتی که شهید شدم می خواهم فرزندانم از من راضی و خشنود باشند و از من به نیکی یاد کنند و حالا من و برادرم افتخار می کنیم که چنین پدری پر افتخاری نصیب مان شده بود.
همیشه به یادش هستیم و هرگز محبت ها و رشادت های او را فراموش نمی کنیم و تا موقعی که زنده هستیم از حجابمان محافظت می کنیم و هرگز اجازه نمی دهیم که دست اشرار به ما بیفتد و جلوی بی بند و باری و بد حجابی را خواهیم گرفت.
منبع معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید گلستان/ پرونده فرهنگی شهدا
نظر شما
