دعایی از جنس نور!
چهارشنبه, ۰۶ فروردين ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۳۵
پدر شهید "محمدعلی دلیری" نقل می کند: «پسرم در آخرین دیدارش به من گفت: اگر لطف خدا شامل حال من شد و من شهید شدم برایتان دعا می کنم تا رحمت خداوند شامل حال شما نیز شود.»
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید محمدعلی دلیری، دهم فروردین 1341 در روستای مفیدآباد از توابع شهرستان کردکوی به دنیا آمد. پدرش الله قلی، کشاورز بود و مادرش مهرنسا نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. او نیز کشاورز بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. پنجم فروردین 1361 با سمت تک تیرانداز در رقابیه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای امامزاده روستای روشن آباد تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.
پدر شهید "محمد علی دلیری" نقل می کند:
آخرین باری که به مرخصی آمده بود، حرکات و سخنانش برایم رنگ و بوی دیگر داشت. او به منزل تک تک اقوام رفت و از آنها خداحافطی و حلالیت طلب کرد. در همسایگی هر کس را که می شناخت خداحافظی کرد.
با دیدن این صحنه ها ته دلم لرزید. نکند این دیدار آخر باشد و من دیگر هرگز فرزندم را نبینم. به همین دلیل از او خواستم با ماشین خودمان او را تا منطقه جنگی برسانم.
وقتی به تهران رسیدیم شب را برای استراحت در منزل یکی از اقوام ماندیم. بعد از خوردن شام محمدعلی رو به من کرد و گفت: پدر جان از شما می خواهم اجازه دهید بقیه مسیر را تنها بروم. وقتی با مخالفت من روبه رو شد ادامه داد؛ پدر جان، جوان های زیادی مثل من الان در جبهه زیر توپ و گلوله دشمن در حال دفاع از مرزو بوم هستند. من آرزوی جز شهادت ندارم. پس اگر خبر شهادت من را هم برایتان آوردند ناراحتی نکنید. بهترین مرگ نزد خدا شهادت است. اگر لطف خدا شامل حال من شد و من به شهادت رسیدم بدانید من نمرده ام و زنده هستم . از اینکه اجازه دادید جگر گوشه تان به دنبال آرزوی خود برود من برایتان دعا می کنم رحمت خدا شامل حالتان شود.
منبع معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید گلستان/ پرونده فرهنگی شهدا
نظر شما
