بغضی که در گلویم ماند

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید عباس دانشگر هجدهم اردیبهشت ماه ۱۳۷۲ در شهرستان سمنان دیده به جهان گشود. پدرش مومن و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان مقطع کارشناسی درس خواند. ازدواج کرد. به عنوان پاسدار به سوریه اعزام شد. بیستم خردادماه ۱۳۹۵ بر اثر اصابت ترکش، به شهادت رسید. پيكر وي را در گلزار شهدای امامزاده اشرف زادگاهش به خاک سپردند.

فرازهایی از نامه شهید به خانواده‌اش:

مراسم شهدا، مراسم ترحیم نیست بلکه مراسم عزت و افتخار است
آنقدر کارِ نکرده و حرف نگفته دارم که به همه مدیونم، اما حالا دستم از دنیا کوتاه شده است. مادرم! همیشه دوست داشتم دست و پایت را ببوسم اما نکردم، الان هم بغضی شده است در گلویم. برایم زحمت زیادی کشیدی، مرا به زینب (س) ببخش.

پدرم! به شما آنچه باید می‌‌کردم، نکردم و دین شما بر گردن من سنگین است، مرا عفو کنید. خواهر عزیز و برادرانم! شما را خیلی دوست دارم. به جای من به مادر و پدر خدمت کنید، من که کوتاهی کردم در خدمت به آن دو و اکنون سخت پشیمانم.

در تشییع من بی‌تابی نکنید. مراسم شهدا، مراسم ترحیم نیست بلکه مراسم عزت و افتخار است. با محکمی و صلابت صبر کنید. در اینجا از همه طلب حلالیت می‌کنم و از شما می‌خواهم از همه دوستانم و فامیل‌ها حلالیت بگیرید. من مالی ندارم که بخواهم وصیت تقسیم مال کنم، تنها پسندازم هم که هنوز قسطش پرداخت نشده است که آن را به همسر عزیزم می‌دهم.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت