شهید احمد نجاری: برای خود ننگ می دانم مرگ دیگری را در برابر شهادت
با درود به امام زمان حضرت مهدی (عج) و نائب به حق آن امام خمینی. با درود بر پدران و مادرانی که حسین وار فرزندان خود را روانه میدان کردند و به خاطر برقراری نظام و مکتب اسلامی از جان و مال خود دریغ نکردند.
من امروز در زمانی زندگی می کنم که تمام طاغوتیان و کاخ نشینان بر مستضعفان و کوخ نشینان و یا به قول امام و رهبر عزیزمان پابرهنه ها می تازند. من امروز در زمانی زندگی می کنم که جنگ بین حق و کفر درگرفته است. من امروز زمانی را می گذرانم که تمام جوانان غیور و مسلمان ایران به جبهه رفته اند و برای خود ننگ می دانم مرگ دیگری را در برابر شهادت. پس باید به جبهه بروم و تا خون در رگهایم می جوشد و نفس از تنم سر می دهد برای اسلام و این امت شهید پرور بکوشم و جان ناقابلم را فدا کنم.
پس سلام بر تو ای پدر مهربانم و مادر قهرمانم و سلام بر شما ای خانواده شجاع ما. پدر جان سخنی با تو داشتم که می خواستم رخ به رخ با تو بگویم اما فک می کنم که دیگر فرصتی برای دیدارمان باقی نمانده است. من این سخن را در این تکه کاغذی که فکر می کنم بعد از شهادتم بهترین یادبود برای خانواده ام باشد، بیان می کنم.
پدر جان از تو و مادرم می خواهم که مرا اجازه دهید اگر لباسی به تنم بود مرا با لباس و بدون غسل و کفن و با تن خون آلودم به خاک بسپارید زیرا که گویی لباسی که بر تن من است لباسی است که شب زفاف و یا به عبارت دیگر شب عروسی ام به تنم کرده ای و من به این لباس افتخار می کنم و شما هم باید چنین باشید.
پدر جان وصیت نامه ای دارم که در داخل جعبه ای است که کلید آن پیش خودت است. وصیت نامه را بردار و برای مادرم بخوان. پدر جان سلام مرا به خواهرانم و برادر کوچکم برسان و از تو می خواهم که برادر کوچکم را همچون من تربیت کنی و همچون من او را هم ان شاءالله در راه خدا فدا کنی. پدر جان این دو بیت شعری را که برای شما می نویسم تا اندازه ای به آن عمل کنید. پدر جان این نامه را زمانی می نویسم که عملیات وسیعی در پیش است و ان شاءالله این عملیات سرزمین ما را از دست بعثی ها برهاند. پدرجان مادرم را دلداری بده و هیچ گاه او را تنها نگذار.
