وصیت نامه می نویسم شاید شهادت نصیبم شود

فرازی از وصیت نامه شهید محمدعلی عیدی:

و من آمنوا هاجروا و جاهد فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله و اولئک هم الفائزون(سوره توبه)

آنانکه ایستادن آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در خدا به مال و جان جهاد کردند، آنها را نزد خدا مقام بلند است، آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان عالمند.سوره توبه آیه 19

اینجانب محمدعلی عیدی متولد 1336 فرزند علی اکبر ساکن گرگان شغل آزاد.

خدایا از اینکه از جهان غیر ابدیت بسوی معشوق زمانه می گردم می ترسم از آنچه که برگردن من نهاد شده است انجام نداده باشم و زیر بار مسئولیت خدایی باشم.

آنکس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی دیوانه هر دو جهان را چه کند

اکنون که دارم قلم را بروی کاغذ می لغزانم برای پنج یا شش بار است وصیت نامه می نویسم که شاید شهادت نصیبم شود ولی چه کنم که بنده گنهکار بودم و لیاقت شهادت را نداشتم ولی این بار که می نویسیم امیدوارم که شهادت نصیبم شود انشاالله.

با سلام و درود بر خدا و مقربان درگاه الهی بر مهدی (عج) منجی عالم بشریت به نائب بر حقش امام امت و شهیدان همواره شاهد که با سرخی خون خویش آفتاب را شرمسار کرده اند.گوئی شهید یادش دل ها و پیکرش جان ها را از خود بخود می کند و خون شهید سیل است که تمام موانع ها را از جلوی چشم های ما بر می دارد و ما را به ودای عشق و شهادت می برد در آن را روی که انسانهای پاک جان های نا ارزش خود را تقدیم اسلام می نمایند.

آری ای حسین(ع) ای درس آموز شهادت نبودم. در دشت بهت زده کربلا در غریو چکاچک شمشیرها در میان خروشان تحت ترازموش تو را یاری می نمایم.

ولی پس از گذشت 1445 سال در رکاب فرزند برومندش روح الله تو را به آنها صوت نمودم. آری شهادت فخر بزرگی است و تولدی تازه است همانا مرغابی را چه باک از آب را شهادت خود به سینه تاریخ خواهم کوفت.تا ابوسفیان ها و ابوجهل ها و ابن زیاد و منافق ها و آخرین سلاله بشر را به پای میز محاکمه خواهم کشانید و تا تقاص هون شهیدان را نگیرم از پای نخواهم نشست با شهادت خودم به سینه تاریخ خواهم کوفت تا بگویم فرزند هابیلم و درس آموز حسین (ع).

دستخط شهید

ای امام عزیز ای نور چشم دل امت، ای پیر جماران، ای بت شکن تاریخ و ابراهیم زمان که پیام های پیامبر گونه است راه را شناختم و تازه فهمیدم که در چه منجلابی غرق بودیم.

و امیدوارم که تا ظهور حجت امت مهدی موعود باقی بمانی و پرچم الله اکبر را با امام زمان عرصه گیتی به احتزار درآوری، برادرش آمیم خونم را در سرزمین ایران و در راه قرآن و اسلام به زمین می ریزم تا توحید خداوندی در عرصه ی گیتی پا بر جا بماند.

برادرانم که بعد از من راه مرا ادامه دهی و در این کار مشکلی ندارمو مواظب باش در انتخاب رهبر اختلاف نیندازنند و بعد از امام کسی را به رهبری قبول داشته باشی و تقوا و اخلاق اسلامی را پیشه خود ساز چون ابر قدرتها از تقوای شماها می هراسند.

خواهرانم بردبار و صبور باشید. حجاب خود را بخاطر اسلام و قرآن تسلی دهید، البته بدانید اهل زمین می مبرد و اهل آسمان ها باقی نمی مانند همه چیز در مومن بقاء و هلاکت می رسد. البته بدانید از من بهتر و بالاتر بودند، همگی از دار دنیا رفتند و بر کسی دیگر شایسته نیست که بر پیامبر خود تا سسی جوید.

که خداوند چه در بامداران و شباهتگان یا رو طالب خود را گشت و خداوند در کار خود بدل قبول نمی کند. و مواظب باشید جسم شما رو شیطان نبرد و برای من گریه نکنید، برای امام حسین گریه کنید تا عاشورا برای همیشه باقی بماند.

حجاب پیشه خود سازید. چون حجاب شما از خون من کوبنده تر است. از کلیه خواهران که در مجلس من شرکت می کنید گریه نکنید، چون مادرش سفارش به خانواده ام.

همسر من بعد از شهادت من محکم و صبور باش، همچنان زینب بعد از شهادت برادرش حسین(ع) که منافقین خوشحال نشوند. فرزندامان که امانتی بزرگ دستمان بودند، اول به خدای بزرگ و بعد به شما همسر گرامیم می سپارم.

که مسئولیت سنگین به دوش شما باشد، سعی کن علی اکبروار و حسین وار آنها را تحویل جامعه بدهی.

التماس دعا/امام را دعا کنید، رزمندگان را دعا کنید/شب یکشنبه پنجم بهمن 1365/ محمدعلی عیدی