با چه چیزی سر تعظیم به درگاهت فرود آورم؟ «شهید حسینعلی رمضانی لیوانی»

فرازهایی از وصیت نامه شهید حسینعلی رمضانی لیوانی

اَشْهَدُ اَنْ لا اِلَهَ إِلاَّ اللّهُ/ اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ/ اَشْهَدُ أَنَّ عَلِیاً وَلِی اللّهِ
خدایا قسم میدهم تو را به خاندان اهل بیت محمد و کلیه کسانی را که در راه اسلام زحمت میکشند و جانفشانی میکنند آنها را ببخش و بیامرز.

رهبر انقلاب اسلامی ما نائب بر حق امام زمان مهدی موعود، امام خمینی را از گزند بلاها محفوظ بدار./ به امید پیروزی حق علیه باطل

بسم الله الرحمن الرحیم

من حسین رمضانی فرزند اسماعیل شماره شناسنامه 98 تاریخ تولد 1335 که دارای حالت جسمانی و روانی خوبی می باشم و در نهایت سلامتی و بدون هیچگونه کثالت و ناراحتی این وصیت نامه را می نویسم:

چون ایمان دارم بر هر فرد مسلمان واجب استکه قبل از مشافرت طولانی یا در جهاد برای اسلام و مسلمین وصیت کرده و خواستهای خود را بیان میکنم:

من در خانواده ای متولد شده ام که جزء هیچیک از گروه های وابسته به شرق و غرب نبوده و نیستم و حتی فعالیت هم نداشتم و اگر گروه هایی احیاناً چیزهایی بگویند بدانید که به خدا دروغ است. راه من راه امام خمینی و راه اسلام و راه خداوند است و بس.

از چیزهایی که انسان را به مرکز کفر نزدیک می سازد این است که کسی با برادر دینی خود ظاهراً طرح دوستی بریزد و لغزشهای او را در نظر داشته آنها را جمع آوری کند تا روزی از او بدگوئی کرده و او را رسوا کند.

خدایا اگر در هنگام جهاد در راه تو اگر در هنگام ریختن خون خود به عشق تو دستانم قطع شود، خدایا اگر در راه اسلام تو کمرم بشکند، خدایا اگر در راه نام تو گردنم قطع شود، آخر چه چیزی سرتعظیم فرود آورم و از درگاهت طلب آمرزش کنم.

خدایا قسم به عزیزترین کسانت اگر از گناهان من نگذشتی خودم می خواهم که مرا ببخشند و از گناهانم بگذرند.

از همه مردم و برادرها و خواهرانم می خواهم که مرا ببخشند و از گناهان من بگذرند، همیشه امام امت را پشتیبانی کنند و بدانند که در راه امام راه اسلام است و اوست که به ما شرف و انسانیت بخشید.

از خانواده ام میخواهم که همیشه نماز را بر پا دارند و نماز جمعه را فراموش نکنند. از دوستانم میخواهم که اگر تشخیص دادند راه من خوب است آن را ادامه دهند و بدانند که راه من راه امام خمینی است.

حسین رمضانی/سی و یک خرداد 1361