حیات طیبه «شهید رجب محمد نافعی»؛ به مناسبت سالروز شهادت منتشر شد

آشنایی با شهید

هرگاه سجاده تو را می گشایم، لحظه های زیبایی را که در میان آن داشتی در پیش چشمانمان می آید. سجده های طولانی و بی ریای تو و لغزش قطرات اشکهایت روی سجاده هنوز هم بوی تو را در مشام ما زنده نگهداشته است.

رجب دردی نافعی، از اهالی آسمان بود که در سال 1341 در روستای یلیمه سالیان از توابع بخش آق قلا، در میان خانواده ای متدین و مسلمان برای چند روزی به میهن آمد و با آمدنش نعمت و فراوانی به همراه داشت.

از کودکی در کنار پدر خود به کارهای کشاورزی و دامپروری پرداخت. با روحی آرام و اخلاقی نیکو راهی دبستان روستای محل اقامت خود شد و به دلیل فقر مالی موفق شد تا سال چهارم ابتدایی ادامه تحصیل دهد.

بعد از آن ترک تحصیل کرد و در کنار پدرش به کار کشاورزی و دامپروری بپردازد. رجب دردی نامنی، در میان دوستان و اطرافیان خود فردی بسیار کم حرف بود و تا سوالی از وی نمی شد، صحبت نمی کرد و پاسخی نمی داد.

به صله ارحام مقید بود و بهترین کار را عیادت از بیماران می دانست. هر گاه که فرصتی پیش می آمد. بچه های کوچک را دور خود جمع می کرد و به آنان نماز یاد می داد.

در سال 1355 با دختر عموی خود ازدواج کرد و به سنت پیامبر عمل کرد و حاصل ازدواج وی با دختر عمویش یک فرزند پسر بود به نام امانقلی نامنی.

با تحمیل جنگ از سوی دشمن فریب خورده برای دفاع از حریم ایران اسلامی، در خرداد ماه سال 1362 خود را به ژاندارمری بخش آق قلا معرفی کرد و به خدمت مقدس سربازی اعزام شد.

دوره آموزشی را در پادگان چهل دختر به پایان رسانید و در حین آموزش یک بار به مرخصی آمد و بعد از اتمام دوره آموزشی در لشکر 77 خراسان مشغول به خدمت شد.

که در این موقعه به جبهه حق علیه باطل اعزام گردید و در جبهه های جنوب مشغول به خدمت شد. در ضمن خدمت در جبهه سربازی به مرخصی آمد و در منزل که بود از دلاوریهای رزمندگان اسلام و از رشادتها و روحیه رزمندگان اسلام صحبت می کرد.

و همیشه سفارش می کرد که به جان امام و رزمندگان اسلام دعا کنند. وی در موقع مرخصی به کارهای منزل و کشاورزی مشغول بود که در آخرین مرخصی که در تاریخ بیست و سوم آذر 1362 آمده بود و آخرین کاری که کرده بود. شخم شدن زمین و کاشتن گندم و جو بود.

بعد از اتمام مرخصی و در ضمن رفتن به پدر و مادر و خواهرش گفته بود که شهادت آرزوی من است و اگر من شهید شدم برای من گریه نکنید و بعد از رسیدن به جبهه یک نامه برای خانواده خود فرستاد و در تاریخ بیست و چهارم دی 1362 در حین درگیری با مزدوران بعثی عراق در جبهه خرمشهر پایگاه زید به درجه رفیع شهادت نائل گشت.

پیکر مطهرش را به زادگاهش منتقل و دیگر شهدای روستا در کنار سایر شهیدان به خاک سپردند.

نامش جاودان و راهش پر رهرو باد.