برگی از دفتر پربار زندگی «شهید عبدالمجید بدراقی»/تصویر
نوید شاهد گلستان:شهيد عبد المجيد بدراقي فرزند بهرام قلي بدراقي و دردي گل بدراقي در تاريخ 44/10/4 در خانواده اي ساده و كشاورز در روستاي بدراق نوري از توابع شهرستان علي آباد كتول ديده به جهان گشود. او در روستايي محروم و به دور از هرگونه امكانات زندگي مي كرد بنا براين اگر چه با تجمل و رفاه آشنايي نداشت ولي صبر و مقاومت و قناعت را در محيطي آرام و در جمع خانواده اي ساده و در روستايي با صفا و صميمي آموزش ديد.
او به علت علاقه زيادي كه به كار كشاورزي داشت به همراه خانواده از دوران كودكي به اين كار مي پرداخت و هميشه يار و ياور خانواده در امر كشاورزي بود. او تحصيلات ابتدايي خود را در سن 7 سالگي در دبستان دولتي بدراق نوري آغاز كرد و تا سال 58-57 موفق شد دوره ابتدايي را به پايان برساند. و وارد مدرسه راهنمايي بدراق شد و تا سال سوم راهنمايي ادامه تحصيل داد ولي بعد از اتمام دوره راهنمايي به دليل علاقه زياد به كار كشاورزي و همچنين وجود مشكلات مالي ترك تحصيل كرد. شهيد بدراقي بسيار ساعي بود و از هر جهت الگويي خوب و مناسب براي ساير همسالانش بود و نسبت به كشور خود احساس مسئوليت زيادي داشت چنانكه در دوران انقلاب با وجود سن كم در فعاليت هاي سياسي و راهپيمايي جضور داشت و هميشه تلاش مي كرد براي رهايي كشور از چنگال بيگانگان نقشي هر چند كوچك را ايفا كند.
او بسيار مومن و مذهبي بود و به نماز و انجام واجبات دين بسيار مقيد بود و همچنين براي كمك به دوستان و دستگيري نيازمندان هميشه پيشقدم مي شد. حضور در مسجد و قرائت قرآن و فعاليت هاي مذهبي از جمله برنامه هاي روزانه او در زندگي بود و به آنها بسيار اهميت مي داد. علاوه بر اين اخلاق و رفتار خوب ايشان زبانزد بود و براي پدر و مادرش احترام زيادي قائل مي شد. او در سال 63 پدرش را از دست داد و از آن زمان به بعد براي تامين نياز خانواده خود احساس مسئوليت بيشتري مي كرد و سعي داشت با به عهده گرفتن بخشي از وظايف پدر خانواده نبود او را كمتر احساس كنند.
تا اينكه براي خدمت مقدس سربازي اقدام كرد تا در مقام يك سرباز وظيفه شناس از كشور خود پاسداري كند. او دوران آموزشي را در دوآب گذراند و پس از پايان دوره آموزشي در تاريخ68/1/18 از طريق لشگر 30 گرگان تيپ 2 براي ادامه خدمت به بانه اعزام شد. حدود 4 ماه از انجام خدمت او گذشته بود كه در تاريخ 68/5/21 در بانه بعد از مراجعت از پست نگهباني به سنگر استراحت به علت بيماري غش به شهادت رسيد و بالاخره افتخاري كه هميشه منتظرش بود نصيبش شد . پيكر ايشان بعد از تشييع باشكوه در قبرستان روستاي بدراق نوري به خاك سپرده شد.
