از سجاده تا ملکوت
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ در عالم عشق شهادت منتهی شدن به وصل است و این میسر نیست مگر برای کسانی که پرورش‌یافتگان طریقت این مکتب باشند. اکنون هنگام سخن گفتن از حماسه‌آفرینی یکی دیگر از دلاوران سرزمین حماسی ایران است.
یکی از این مردان خداجویی که راه مکتب حسین (ع) را در پیش گرفت شهید مصیب فرامرزی فرزند شکرالله است. او در بیست و یکم خردادماه سال 1339 در روستای سرسبز و خوش آب‌وهوای دوزین از توابع شهرستان مینودشت در خانواده‌ای مذهبی و متدین به امورات دینی، دیده به جهان گشود. با تولدش نور ایمان دوچندان گشت و خوشحالی در کانون گرم خانواده روزبه‌روز اضافه گردید.
پدر بزرگوار شهید مصیب به کار کشاورزی و دامداری مشغول بود. شهید بزرگوار مصیب از همان دوران طفولیت راه تلاش و کوشش را در کنار خانواده آموخت.
ایشان انسانی بسیار صبور و باسخاوت بود. به پدر و مادرش علاقه ویژه ای داشت. همیشه به آنان احترام می‌گذاشت و از اعماق وجودش آنها را دوست می‌داشت.
شهید لذت و شادابی دوران کودکی را مانند هم‌سالان خود نه در بازی‌های کودکانه، بلکه در سجاده سبز نماز می‌دید و می‌گفت به‌جای مادرم روزه می‌گیرم. از اینجاست که جوانه‌های مهربانی را که در سینه‌اش روییده بود می‌شد به‌خوبی حس کرد گویی نسب او به آب برمی‌گشت پاک و بی‌آلایش.
ایشان به دلیل مشکلات اقتصادی خانواده نتوانست به مدرسه برود لذا وارد عرصه کار و تلاش شد. همیشه در همه کارها خدمت به خداوند را در نظر داشت و شرکت در راهپیمایی‌ها و دیگر مراسمات را لازم و ضروری می‌دانست. نوجوانی ساده و بی‌آلایش بود و قلبی آکنده از مهر و محبت داشت. عشق او به مردم و هم نوعانش سبب شده بود که مورد محبت اهالی محل خویش قرار گیرد.
از همان دوران کودکی با درد و رنج‌هایی که گریبان گیر مردم جامعه بود آشنا گردید و هرچه بزرگ‌تر می‌شد حس انسان‌دوستی و کمک به دیگران در روحش اوج می‌گرفت.
او دوران نوجوانی و جوانی را در کنار خانواده در محیطی صمیمی سپری نمود و با صلاح دید خانواده با یکی از آشنایان خود ازدواج می‌کند. ازدواج ایشان همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع تحولات جدید در کشور می‌باشد او نیز در جهت پیشرو اهداف انقلاب به فعالیت در پایگاه‌های محله می‌پردازد. سرانجام جنگ تحمیلی شروع می‌شود و در سال 1364 خانواده را برای ادای وظیفه یعنی خدمت ترک می‌گوید و به خدمت سربازی اعزام می‌گردد.
ایشان ماه‌ها مردانه در جبهه‌ها با دشمن بعثی به مبارزه می‌پردازد و سرانجام در تاریخ بیست و یکم دیماه 1365 در هنگام نبرد با دشمن در اثر اصابت ترکش به خدمت صادقانه خود به کشورش جامه عمل می‌پوشاند و خون خود را فدای حفظ کشورش می‌نماید. پیکر پاک آن شهید بزرگوار پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای روستای تاشته به خاک سپرده می‌شود.
