آشنایی با پیشگام نهضت امام خمینی در گرگان؛ شهید "محمدعلی روحانی فرد"

به گزارش نوید شاهد گلستان؛ پنج سال بیشتر از شهریور ۱۳۲۰ و تاج‌گذاری محمدرضا شاه نگذشته بود که در اولین روز‌های گرم مردادماه سال ۱۳۲۵ کودکی در روستای ایلوار شهرستان کردکوی متولد شد، میرزا به عشق مولای متقیان نام پسرش را محمد علی گذاشت. اگر چه سقف زندگی میرزا را فقر گرفته بود، اما کانون خانواده گرم و محبت آمیز بود و حضور نورسیده هم به این فضا شوری مضاعف بخشید.

آن زمان آنچه که به بچه‌ها یاد می‌دادند اصول دین، خدا ما چند و علوم قرانی بود. از این رو محمدعلی نیز توانست با هوش و زیرکی که داشت خیلی زود آنچه که به او می‌آموختند، فرا بگیرد.

بعد از پایان کلاس سوم ابتدایی پدر تصمیم گرفت فرزند باهوش خود را برای فراگیری بیشتر علوم دینی به مکتب بالاجاده نزد شیخ حسن مهدوی بفرستد، در ادامه نیز محمد علی به گرگان رفت و از محضر علمایی، چون آیت الله سید سجاد علوی گرگانی، نبوی و میبدی بهره جست.

اوج فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم ستمشاهی "محمد علی سلمانی" که بعد‌ها فامیلی‌اش را به "روحانی فرد" تغییر داد از این ایام شروع می‌شود که در مشهد با همراهی شهید هاشمی نژاد و آیت الله سید علی خامنه‌ای در یک اتاق حضور داشته و طی مراسمی ساده عمامه گذاری وی توسط رهبر معظم انقلاب و شهید هاشمی نژاد انجام شد.

در آن زمان که هنوز کسی نسبت به فعالیت‌های ضد دینی شاه اگاه نبود و یا جرات ابراز انتقاد نداشت و حتی امام خمینی (ره) نیز در سال ۴۲ قیام خود را علنی کرد، اما محمد علی در سال‌های ۳۷ و ۳۸ زمزمه‌هایی از شعار مرگ بر شاه در نزد برخی افراد مطرح می‌کرد.

به گواهی تاریخ او اولین کسی بود که در شرق مازندران قدیم فریاد مرگ بر شاه را گفته بود و آن را ترویج داد و طی مبارزاتش یک لحظه هم از اهدافش عدول نکرد، روحیه انقلابی او خیلی زود مورد توجه بزرگانی، چون شهید هاشمی نژاد قرار گرفت که ریسمان مبازرات انقلابی را در منطقه بهشهر، بندرگز، کردکوی و گرگان بر عهده داشت.

هاشمی نژاد و روحانی فرد در ادامه با تقسیم کار و جابجایی‌های مداوم و غافلگیرانه، از ترس دستگیری توسط ماموران ساواک در روستا‌های متعدد سخنرانی می‌کردند و جزو اولین افرادی بودند که شعار مرگ بر شاه و مبارزه با رژیم محمد رضا پهلوی را در منطقه علنی کردند.

در کنار مقام معظم رهبری و شهید هاشمی نژاد

بعد از علنی شدن قیام امام خمینی در سال ۴۲ و دستگیری امام در سال ۴۳ کم کم افراد دیگری در استان گلستان به این قافله پیوستند، اما نقش شهید روحانی فرد هر روز پررنگ‌تر می‌شد، دیگر همه او را شناخته بودند، اما یک نهاد او را بیشتر از همه شناخته بود و از خطرش آگاه بود؛ ساواک.

از این ایام بود که دوران فرار و دربدری شهید روحانی فرد در شهر‌ها و روستا‌های مختلف و مشهد مقدس آغاز شد. یکی از پاسبان‌های آن زمان در مورد روحانی فرد می‌گفت: او در منزل پیرزنی مخفی شده بود و مخفی گاه او هم پشت بام بود، او از ترس نمی‌توانست پایین بیاید و فقط پیرزن از حضور او آنجا اطلاع داشت و برایش آب و غذا می‌برد، مظلومیت شهید اینقدر زیاد بود که او حتی مجبور بود مدفوع خود را در روزنامه‌ای بپیچد و دور کند.

شیخ محمد علی روحانی فرد را از پایه گذاران و عناصر اصلی قیام ۵ اذر گرگان می‌دانند که در همان روز پیشاپیش تظاهرات کنندگان حضور داشت و مردم را به شور انقلابی دعوت می‌کرد. او روحانی در میدان بود و هیچوقت سعی نکرد در نقش پشت صحنه و یا دستور دهنده عمل کند بلکه خود عالمی عامل بود و در صف اول مبارزه با رژیم ستمش‌های قرار داشت.

روحانی فرد کار نویسندگی را از سال ۱۳۴۲ طی همکاری با مجلات نور دانش، ندای حق، نسل جوان و پیام اسلام قم آغاز کرد که حاصل این همکاری چاپ ده‌ها مقاله در مجلات مختلف بود. کتاب‌هایی هم با نام «ما و مسائل روز» «کتاب مستضعفین» «اسلام در ایلات متحده آمریکا» را به نگارش در آورد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اقدام به راه اندازی نهاد‌های فرهنگی از جمله کانون فرهنگی اسلامی گرگان و دشت... نمود؛ انتشار نشریه پیام مستضعفین یکی دیگر از اقدامات فرهنگی مهم اوست. ایشان در راستای کار‌های فرهنگی، با رادیو گرگان همکاری و ۱۵۰ ساعت سخنرانی در موضوعات مختلف را ایراد نمود.

برخی افراد نزدیک به شهید روحانی فرد شهادت داده اند که او انسانی عاشق خدا و اهل بیت و دین بود و هر چه انجام داد خالصانه و محض رضای خدا بود، او نجیب زاده‌ای بود پارسا و ساده زیست که اگر اجل فرصت می‌داد یکی از ذخیره‌های گرانقدر انقلاب اسلامی و یکی از بزرگان کشور می‌شد.

همکاری در تاسیس نهاد‌های انقلابی و راه اندازی آن‌ها در غرب گرگان از جمله فعالیت‌های مهم اوست. در خرداد ۱۳۵۹ به سمت بازرس و سپس دادیار دادسرای انقلاب اسلامی گرگان مشغول شد. او همچنین به عنوان سرپرست بنیادشهید کردکوی و بندرترکمن منصوب شد. روحانی فرد طی مدت ۳ سال در سمت فرمانداری کردکوی دست به اقداماتی زد که حاصل آن انجام کار‌هایی زیربنایی و اساسی است.

در سال ۱۳۶۳ به وزارت خارجه پیوست و به سفر‌های خارجه از جمله: آفریقا، آسیایی رفت تا در راستای سیاست دولت جمهوری اسلامی ایران به محرومان و مستضعفان کمک کند. او بار‌ها به جبهه رفت تا وظیفه خود را انجام دهد. او به رزمندگان عشق ورزید... سرانجام در یکی از مأموریت‌های هواپیمایی که او و جمعی از مقامات عالی رتبه را به اهواز می‌برد مورد حمله هواپیمایی عراق قرار گرفت و همگی به شهادت رسیدند. پیکر ایشان بعد از تشییع باشکوه در تهران، به زادگاه خود منتقل و در روستای محل تولد به خاک سپرده شد.

مقام معظم رهبری بعد از شهادت این مرد بزرگ به خانواده این شهید اینگونه پیام داد:
شهید عزیز شیخ محمد علی روحانی فرد، روحانی مبارزی که زندگی و مرگش در راه خدا و خدمت به انقلاب بود.