شهیدی که رهبر معظم انقلاب او را شیخ بچه صدا میکردند
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ در سال ۱۳۲۵ در روستای ایلوار کردکوی به دنیا آمد، فامیلی اصلی اش سلمانی بود، اما بعدها به دلیلی علاقه اش به روحانیت، به روحانی فرد تغییر داد.
به گواهی تاریخ بعد از اینکه ده ساله شد و میتوانست از اوضاع سیاسی اطرافش مطلع شود، تحت تاثیر اندیشههای شهید عبدالکریم هاشمی نژاد قرار گرفت و اولین فردی بود که در شرق مازندران سابق و گلستان فعلی شعار مرگ بر شاه سر داد در حالیکه خیلیها هنوز جرات بیان این شعار را در سال ۱۳۳۶ و اوج خفقان ستمشاهی و دوران اقتدار شاه بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ و ریاست تیمور بختیار بر ساواک نداشتند.
محمدعلی سپس به مشهد رفت و آنجا در محضر آیت الله خامنهای و توسط شهید هاشمی نژاد عمامه به سر گذاشت و تاریخ سیاسی زندگی اش شکل گرفت و هر روز بر دامنه مبارزاتش افزوده میشد.
چندین بار هم توسط ساواک دستگیر شد و در زندان گرگان زندانی شد، در روز ۲۱ بهمن ماه و هنگامی که مردم مبارز به سمت لشکر ۳۰ حرکت میکردند سردمدار این مبارزه کسی نبود جز محمدعلی روحانی فرد که مردم او را بر سر دست گرفتند، او در واقعه پنج اذر گرگان نیز در ردیف جلو تظاهرات کنندگان بود.
شجاع و نترس در بیان مواضع انقلاب بود به همین جهت جزو عناصر اصلی انقلاب در منطقه و مورد تایید شهید بهشتی و شورای انقلاب بود لذا بعد از انقلاب به سمتهای مهمی از جمله نماینده بنیاد شهید و فرماندار کردکوی منصوب شد.
روحانی فرد در ادامه برای نمایندگی مجلس ثبت نام کرد و با توجه به اینکه امید اول مردم بود ومحبوبیت زیادی داشت، اما گرگان نشینان روی محمدباقر داوودی دست گذاشتند و داوودی به مجلس رفت.
روحانی فرد بعد از این واقعه به تهران و وزارت خارجه رفت تا اینکه در اول اسفند ماه هنگامی که با شهید محلاتی و تعدادی از روحانیون به مناطق جنگی میرفتند در آسمان اهواز مورد حمله نیروی متجاوز بعثی قرار گرفتند و شهید شدند.
تاریخ را باید درست نوشت نه درشت، حق شهید روحانی فرد بیش از اینها بود و این قلم نتوانسته در این مطلب کوتاه مجاهدتهای این مرد بزرگ را بیان کند، اما جوانان و نسل آینده نام محمدعلی روحانی فرد را فراموش نکنند و نشود که پروپاگاندای رسانهای جای برخی افراد را عوض کنند، افرادی که بعد از ۲۲ بهمن انقلابی شدند.
رهبر معظم انقلاب درباره شهید روحانی فرد نوشتند: «شهید عزیز، آقای شیخ محمد علی روحانیفرد، روحانی مبارزی که زندگی و مرگش در راه خدا و در خدمت انقلاب بود» سید علی حسینی خامنهای ۶۵/۰۱/۳۰