عملیات «کربلای ۵» اثبات ضعف رژیم بعث در برابر ایران بود

به گزارش نوید شاهد گلستان؛ قاسم الازمنی؛ عملیات «کربلای ۵» بزرگترین عملیات آبی و خاکی در حجم و وسعت در جهان بشمار می‌رود. این عملیات دستاورد‌های بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران داشت، تا آنجا که برخلاف گذشته، استکبار جهانی به این نتیجه رسیدند که رژیم بعث پیروز جنگ نیست. صدور قطعنامه ۵۹۸ از سوی سازمان ملل، از نتایج پیروزی رزمندگان در این عملیات بود.

پس از عملیات کربلای ۴، فرماندهان ارتش حزب بعث عراق در غرور کاذب، تلاش کردند تا نزد صدام، خود را تاثیرگذار جدی در عدم موفقیت رزمندگان اسلام جلوه دهند. در این رابطه، یکی از فرماندهان گارد ریاست جمهوری عراق، بنام حمدانی می‌گوید:

در این حمله (کربلای ۴) که ایران شکست خورد، رقابتی میان فرماندهان سپاه سوم و هفتم رژیم بعث عراق پدید آمد. فرمانده سپاه سوم، طالی الدوری برای اینکه نشان دهد، او ایران را شکست داده است، آمار و ارقامی از تلفات فوق العاده سنگین نیرو‌های ایرانی ارائه داد که غیر منطقی به نظر می‌رسید.

ماهر عبدالرشید، فرمانده سپاه هفتم هم می‌دانست که باید مطابق میل صدام رفتار کند. او هم آمار‌های غیر واقعی داد. آمار‌هایی که تقریبا خنده‌دار بود. اما صدام رضایت داشت. چون پس از شکست عراق در فاو، این دروغگویی ها، او را تسکین می‌داد.

فرماندهان می‌گفتند، با تلفات سنگینی که به ایرانی‌ها وارد شده، می‌توانیم، همه نفس راحتی بکشیم. آنان که مدت‌ها در جبهه بودند، به مرخصی رفتند و آماده‌باش لغو شد.

با این هجمه تبلیغات، مردم در جامعه عراق هم آمار‌های کاذب آنان را باور کردند و می‌گفتند: تا ایرانی‌ها عملیات دیگری شروع کنند، حداقل شش ماه زمان می‌خواهد.

با توجه به سنگینی و شرایط دشوار، عملیات کربلای ۴ در داخل و سطح بین الملل، ضرورت انجام عملیات دیگری در سریع‌ترین زمان ممکن ایجاب می‌کرد. عملیاتی که پیروزی آن تضمین و بلحاظ نظامی و سیاسی نیز بسیار ارزشمند باشد، تا آثار نامطلوب عدم فتح کربلای ۴ را جبران کند.

تحلیل و پیش بینی فرماندهان حزب بعث عراق، مبنی بر اینکه برای عملیات آینده، حداقل ۶ ماه زمان نیاز هست، درست بود و استاندارد بین المللی جنگ هم همین را یادآور می‌شود، ولی با توجه به توکل رزمندگان اسلام به خداوند متعال و حداکثر تلاش شبانه روزی آنان - پیش‌بینی می‌شد که عملیات بعدی (کربلای ۵) ان‌شاء‌الله با پیروزی نوید بخشی همراه خواهد بود.

انجام عملیات کربلای ۵، در تاریخ ۱۹ دی سال ۱۳۶۵ با هدف تصرف شهر بصره، بجهت اهمیت این شهر برای، حزب بعث در سراسر خطوط درگیری در شرق این شهر، استحکامات منحصر به فرد در منطقه، منجمله محور شلمچه ایجاد کرده بود. دشمن ابتدا با رها کردن آب و ایجاد چندین موانع سیم خاردار، میله‌های فلزی همراه با میادین مین، کمین و... محیط امنی برای خود ساخته بود.

اولین خط پدافندی دشمن که بعد از آن، موانع بزرگ احداث کرده بود، دژی به ارتفاع ۴ متر و عرض ۱۵ متر، در میان دژ و در طول آن، کانالی حفر شده بود که در یک سمت آن سنگر‌های بتونی برای استراحت نیرو و در طرف مقابل، سنگر‌های دیده‌بانی و تیربار با مهمات آماده و سنگر‌های تانک تعبیه شده بود. در پشت خط اول نیز چند مواضع هلالی شکل به قطر حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر و ارتفاع آن‌ها ۵ تا ۶ متر احداث کرده بودند.

به وضوح روشن است که این تعداد موانع بلحاظ کمی و کیفی، یعنی امکان پیشروی و تصرف برای هیچ نیروی انسانی با همراه داشتن هر امکانات نظامی میسر نیست، ولی نیرو‌های توانمند ایران اسلامی، با مدد خداوند متعال، از این بحران عبور کردند.

یکی از موضوعات مهم و روحیه بخش برای رزمندگان، اطلاع حضرت امام (ره) از تلاش طاقت فرسای رزمندگان پیام‌های دلنشین ایشان بود. یک هفته پس از شروع عملیات، یعنی ۲۶ دی، وقتی تعدادی از فرماندهان در یک سنگر اجتماعی، جمع بودند، رزمنده‌ای وارد سنگر شد و پاکت مهر شده‌ای را که قید فوری روی آن چاپ شده بود به یکی از حاضر در جلسه تحویل داد که پس از بازگشایی، متوجه شدند، نامه حاوی پیام آن امام خمینی است؛ در این پیام آمده بود:

از خداوند تعالی پیروزی رزمندگان عزیز را خواستارم. عزیزان من بکوشید، که خداوند تعالی با شماست. اینجانب دست و بازوی شما را می‌بوسم.

در این عملیات، تعداد ۸۰ فروند از هوایپما‌های جنگنده دشمن ساقط شد، انهدام این تعداد پرنده جنگی، نشان از اهمیت سوق الجشی آن منطقه برای آنان بود.

نتایج عملیات: آزادسازی ۱۵۰ کیلومتر مربع شامل: تصرف دریاچه بوبیان و بخشی از کانال ماهی، آزاد سازی پاسگاه‌های بوبیان، شلمچه، کوت سواری و خین، آزاد سازی ۱۴ کیلومتر از جاده آسفالته شلمچه – بصره، آزاد سازی جزایر بوارین، فیاض و ام الطویل، آزاد سازی ۱۱ قرارگاه تیپ ارتش عراق، آزاد سازی روستا‌های خرنوبیه، سعیدیه، حنین، سلیمانیه، هسجان، جاسم-عبور از کانال ماهی گیری، نهر دوعیجی و جاسم، استقرار در ۱۰ کیلومتری بصره.