سیره شهید «رجبعلی دودانگی» در سالروز شهادتش

شهید رجب علی دودانگی در شهرستان بندرترکمن و در خانواده مذهبی و شیعه چشم به جهان گشود.تحت تعالیم دینی و تربیتی پدر و مادر رشد و نمو یافت و با گذشت زمان ، خود نیز به حلقه ی عاشقان مکتب سرخ علوی و حسینی پیوست.

علاقه ی وافر رجب علی به قرائت قرآن مجید و توجه به اذکار و ادعیه ی مختلف زبانزد عام و خاص بود تا آن جا که به هنگام ذکر و نیایش ، آن چنان غرق در معانی و مفاهیم بلند آن می شد که تاثیر آن در چهره و رفتارش نمایان می گشت. بر این عقیده سترک استوار بود که اگر بنا دارید، احکام قرآن و اسلام در کلیه امور جاری زندگی، جریان عمیق و دائمی داشته باشد، شایسته است سنت واجب امر به معروف و نهی از منکر که قیام امام حسین (ع) نیز پایه ی آن استوار بود در صحنه های مختلف و در جای جای نظام جمهوری اسلامی تسری یابد.

رجب علی در کنار تعلیم و فراگیری آموزه های دینی، آموزه های علوم کلاسیک را نیز با جدیدت هر چه تمام پیگیری می کرد و در این راستا توانست مدرک دیپلم تجربی را با موفقیت هر چه تمام اخذ نماید و زمانی که تصمیم به ادامه تحصیل در مدارج بالاتر را در مدرسه ی عالی «پارس» داشت به واسطه ی نیاز جبهه و جنگ به وجود جوانان متعهد و عاشق امام و ولایت، از ادامه ی تحصیل در مدارج بالاتر باز ماند و به دانشگاه ، عشق و ایمان یعنی جبهه راه رفت، تا تمام و کمال در این دانشگاه تلمذ نماید.

در کنار همکاری های لازم نهاد مقدس بسیج در راستای ایجاد آمادگی جوانان جهت حضور در جبهه، خود نیز یک دوره «پزشکیاری» را در سپاه گذارنید.

عاشق عزیمت به جبهه های نور علیه باطل بود تا آن که هرگاه موعد عزیمتش فراهم می آمد، چنان شاد و مسرور می شد که همسایگان او را خطاب قرار داده و می گفتند : مهدی! مگر می خواهی عروسی بروی؟

بر این عقیده پایدار بود که تا حد امکان باید جوانان را جذب بسیج و پایگاه نمود تا قوا و انرژی جوانان در سایه ی حضورشان در خیابانها و معابر عمومی هرز نرود.

رجب علی اندک حقوقی ناچیزی نیز که از سپاه دریافت می داشت را در راه کمک به نیازمندان هزینه می کرد.

با حضور بیدار و آگاهانه ی خود در جبهه های حق علیه باطل همواره منشأ خیر و برکت بود. تا آن جا که با قبول مسئولیت های بزرگ در قالب فرماندهی گروهان و جانشینی گردان توانست شکوه و قدرت بی مثال خود را به رخ دشمنان بعثی نابکار بگشاند.

رجب علی دودانگی سرانجام به تاریخ شانزدهم اسفند 1365 در راه تلاش برای به رساندن اهداف انقلاب و امام در جبهه ی مریوان در اثر بمباران هوایی و ترکش راکت به بدن مطهرش به آرزوی دیرینه اش که شهادت در راه خدا بود نائل گشت.