زندگی نامه کوتاه و وصیت نامه شهید یازده ساله گلستانی «شهید محمد اردنجی»

نوید شاهد گلستان؛

شهید محمد اردنجی

نام پدر: حسینقلی

نام مادر: فاطمه بیگم اردنجی

ولادت : 1349/3/15

شهادت : 1360/3/19

سن : 11 سال

محل شهادت : گنبد

محل دفن : گنبد- گلزار شهدای یحیی بن زید

زندگی نامه شهید محمد اردنجی:

شهید محمد اردنجی در پانزدهمین روز از سال سومین ماه فصل بهار در سال 1349 در شهرستان گنبد دیده به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی، در سن هفت سالگی پا به مدرسه نهاد. آن شهید بزرگوار در خانواده ای بسیار مستضعف رشد نمود. پدر محمد با مشکلات اقتصادی فراوانی دست به گریبان بود. محمد طعم تلخ فقر را با سن کم و جسم ناتوانش می چشید. علاقه زیاد به فراگیری علم و دانش، او را تشویق به ادامه تحصیل می کرد.

محمد با سعی و تلاش فراوان، توانست دوران پنج ساله ابتدایی را با موفقیت کامل پشت سر بگذارد. او با داشتن سن کم، بسیار پرتلاش و فعال بود.از دوران طفولیت نماز می خواند، به عبادت پروردگار علاقه ویژه ای داشت، به همین جهت سعی می کرد در اکثر اوقات، نماز را اول وقت و در صورت امکانبه جماعت بخواند. در مراسم دعا تا حد امکان حضور می یافت. با وجود سن کم، رفتار و نوع معاشرت او آنچنان جذاب و زیبا بود که همه اقوام و آشنایان را مجذوب خود می کرد.

حدوداً هشت ساله بود که انقلاب اسلامی ایران به پبروزی رسید. ایشان نیز پا به پای مردم در راهپیمایی ها شرکت می کرد. بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند ایران و آغاز جنگ تحمیلی، علاقه ی بسیاری جهت شرکت در جبهه های حق علیه باطل داشت، تا بتواند دین خود را به انقلاب ادا نماید.

سن کم او، این اجازه را به او نمی داد. ولی شور اشتیاق به شهادت، آرامش و قرار را از او سلب کرده بود. در خردا سال 1360 به این دلیل که می خواست سهمی در- مانند همیشه- در پیشبرد اهداف انقلاب داشته باشد، در راهپیمایی شرکت نموده که نارنجکی از سوی منافقین کوردل به سوی جمعیت تظاهرات کننده پرتاپ و باعث شهادت عده ای از آن جمعیت گردید.

یکی از این شهدای خونین پیکر، شهید محمد اردنجی بود که در یازده سالگی در حالی که مشغول به تحصیل در سال چهارم ابتدایی بود در دوران معصومیت، در خون خویش غلطید، پرپر شد و عاشقانه و عارفانه به سوی پروردگار عروج نمود.

بخش هایی از وصیت نامه شهید محمد اردنجی

... من این راه مقدس را آگاهانه و عاشقانه انتخاب کردم و حالا در جبهه حضور دارم، همان محلی که «خون» با «عقیده» پیوند می خورد و در همانجا است که شهادت میسر می شود و شهادت پلی است که ما را به هدف نهائی می رساند.

... خدایا! خود شاهد باش که با فرمان تو به جبهه آمدیم و به فرمانت به خون غلطیدیم و شهید شدیم، شهادت، هدف نیست، پیروزی هم هدف نیست، بلکه ترویج دین، هدف است.