آنچه انسان را می سازد هجرت است، آن هم در راه رضای خدا «شهید رمضانعلی رحیمی النگی» خطاب به دوستانش

پس از حمد خدای بزرگ به خاطر این موقعیت خوبی که نصیب من کرده، سلام گرم خود را نثارتان می نمایم، امیدوارم که حالتان خوب باشد و اندوهی در بین نداشته باشید. آنچه میخواهم بگویم یک واقعیت هست، آدمی تا موقعی که از خانه خود خارج نشود نمی تواند خود را بشناسد و خودشناسی مقدمه خداشناسی است، البته بیرون رفتن از خانه، نه هر بیرون رفتنی بوده اند و هستند کسانیکه هزارها بار سفر کرده اند، اما هرگز در خود سفر نکرده اند.

آنچه که مرا وادار کرد تا به این سفر اقدام کنم، فقط عشق به خدا بود و دیگر هیچ، نه ریا و تظاهر، نه برای کسب شهرت و آبرو و غیره. معتقد بودم آنچه انسان را می سازد هجرت است و هجرت، هجرت یعنی حرکتی که توام با تأخیر پذیری و تأثیرگذاری مثبت باشد، اینکه در اسلام مبناء تاریخ را هجرت قرار داده اند، همین است یعنی حرکت موثر.

به امید اینکه این سفر آغاز هجرتی بزرگ برای من و سایر همراهان باشد و از خدای بزرگ نیز بسیار مدد می جوئیم. تا به حال در مورد اهمیت جبهه فرهنگی چندان نمی اندیشدم، فکر می کردم جبهه فقط تفنگ بدست گرفتن و در عملیات شرکت کردن است، اما حال متوجه شدم هر کس جهاد و جبهه مخصوصی دارد.

متناسب با قدرت خود، ما اینجا آمده ایم تا با فقر فرهنگی مبارزه کنیم که همواره عامل شکست هر انقلاب فقر فرهنگی است. اگر مشاهده کردی، انقلابی مردمی به شکست دچار شد دلیل آن این است که از لحاظ فرهنگی شکست خورده بود، بنیاد فرهنگی انقلاب ضعیف بود.

بنابراین باید این جبهه را محکم و مستحکم تر از جبهه نبرد نظامی بکنیم و می کنیم، انشاالله.

برای من ناراحت نباشید نگوئید آنجا مریوان است، فلان است...، فقط همین قدر را بدانید که طبق آیه ای که در اول نامه آورده ام که میفرماید: زندگی هر امتی را پایانی است، پس هر گاه عمرشان فرا رسیده نه ساعتی دیرتر بیایند و ساعتی زودتر فانی گردند.

به هر حال باز هم دست خدای یگانه قادر است، اولاً که پیش نمی آید و اگر هم صورت گرفت از همه، از کلیه مردم از طرف من بخواهید که حلالم کنند. زیاد وقت شما را گرفتم، بیش از این اساعه ادب نشود/خداحافظ