نگاهی به زندگی نامه شهید «ارازمحمد قره داغلی»

نوید شاهد گلستان؛ دل شهید براقی است که تاعرش برین انسان را بالا می برد آری دل شهید است که محل عروج فرشتگان مقرب است.

از تولد تا شهادت؛

ارازمحمد قره داغلی در تاریخ دهم شهریور 1340 در روستای قره داغلی از توابع بخش آق قلا در میان خانواده ای متدین و مذهبی پا به دنیای خاکی گذاشت. دوران کودکی را به سرعت سپری کرد و شش ساله بود که راهی دبستان یرزاق نوری در روستای محل اقامت خویش شد.

دوران راهنمائی را در مدرسه میرداماد به پایان رساند و برای ادامه تحصیل و اخذ مدرک دیپلم راهی دبیرستان فنی و حرفه ای شد و در علی آباد کتول مشغول تحصیل شد.

وی فردی بسیار دوست داشتنی و مهربان بود. با سرکشی به آشنایان و پرسیدن احوال آنها و در صورت داشتن مشکل اقدام بر رفع آن در حد توان خود، جایگاه ویژه ای را در بین خانواده برای خود ایجاد کرده بود.

دوران تحصیل وی مصادف شد با اوج نهضت های انقلابی در سراسر کشور ولی وی به دلیل مشغله تحصیلی زیاد موفق نشد در راهپیمائی و تظاهرات ها بر علیه رژیم دژخیمان پهلوی شرکت کند.

وی همیشه دوست داشت که بچه های زادگاهش و وطن خویش همه با سواد شوند تا افرادی مفید برای جامعه خویش گردند و چرخ اقتصاد کشور را بچرخانند. تا وطن اسلامی مان از هر نوع مسائلی خودکفا شود.

ایشان دوست داشت که همیشه دوستان و رفیقان خود را شاداب و خندان ببیند و همیشه دوستان خویش را تشویق می کرد که برای ادای نماز جماعت به مسجد بروند.

با شروع جنگ تحمیلی وی در حالیکه مشغول تحصیل بود به ندای رهبر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) لبیک گفت و عازم جبهه های جنگ شد.

وقتی از خدمت مرخصی می آمد به دوستان و خانواده اش سفارش می کرد که از دشمن نهراسید و با خون خود درخت اسلام را تنومند سازید.

مبادا! امام را تنها بگذارید که او روح خدا در میان شما مومنان است. برای آخرین مرتبه که ایشان عازم جبهه شد از خود رشادت های زیادی نشان داد و بسیار مورد توجه فرمانده خود قرار گرفت.

ارازمحمد قره داغلی در آخرین روزهای بیست و دوم ماه خدمت هنگامی که برای امضای پایان خدمت خود از پادگان به مقر سه دلاور مهاباد با ماشین در حرکت بود به اتفاق دوازده نفر از همرزمانش توسط مین گذاری افراد سر سپرده کومله شربت شهادت را نوشید.

پیکر پاک و مطهرش بعد از چند روز از شهادتش به زادگاهش منتقل شد و در روستای محل اقامتش قره داغلی به خاک سپرده شد. و آن گونه که می گفت برای نجات جمعی از قید و بند خدای جمع شود، خود را خدا نموده و راه و نامش الگوی زیبا برای اطرافیان و آشنایان وی شد.