آخرین وداع !
دوشنبه, ۰۸ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۰۹:۳۹
خواهر شهید "جمشید نظری" نقل می کند؛ « آخرین بار که صدای جمشید را شنیدم، شبی بود که می خواست به ماموریت مهمی برود با من تماس گرفت و از من خداحافظی کرد. حس عجیبی از حرفهایش به من دست داد چون سابقه نداشت اینطور با من صحبت کند»
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید جمشید نظری، پنجم فروردین 1343، در شهرستان گرگان به دنیا آمد. پدرش رجب و مادرش شهربانو(فوت1343) نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. باطری ساز بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هشتم مهر 1364، با سمت تک تیرانداز در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای امامزاده عبداله زادگاهش قرار دارد.
آخرین وداع
شهریور سال 1364 بود. دو ماه تا پایان خدمت جمشید باقی مانده بود. ساعت ده شب تلفن منزلمان به صدا درآمد. من و همسرم هر دو کارمند
و بچه هایمان محصل بودند. به همین دلیل سابقه نداشت کسی آن وقت شب به ما زنگ بزند.
گوشی را برداشتم، جمشید بود. پس از سلام و احوالپرسی با نگرانی پرسیدم برادر جان چه
شده این وقت شب زنگ زدی؟ آیا برایت اتفاقی افتاده است؟ مگر تو سرباز نیستی؟ این وقت
شب بیرون نباش. در جواب به من گفت: خواهر جان به ما اجازه دادند که به خانواده هایمان
زنگ بزنیم و با آنها خداحاظی کنیم. قرار است ما را به یک ماموریت مهمی بفرستند. بند
دلم پاره شد. احساس کردم که این آخرین باری است که صدای برادرم را می شنوم. پس از
چند دقیقه مکالمه خداحافظی کرد.
جمشید هفته ای یک بار به ما زنگ می زد اما پس از آن تماس عجیب دیگر خبری از وی نداشتم تا اینکه متوجه شدم چند
روز بعد در حمله قادر یک، به شهادت رسیده است. پیکر او تا کنون به خانه بازنگشته
است. و ما هنوز چشم به راه بازگشت او هستیم.
منبع معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید گلستان/ پرونده فرهنگی شهدا
نظر شما
