خاطره آخرین شب اعزام

پسرم حسن بسیار شوخ‌طبع و مهربان بود. شب آخری که قصد رفتن به جبهه را داشت. تمام خواهر و برادرانش را به خانه دعوت کرد تا کنار یکدیگر باشیم. آن شب خیلی شوخی می‌کرد. می‌خواست برای لحظه‌ای هم که شده خنده را به لب دیگران بیاورد.

بچه‌ها حسن را دنبال می‌کردند. حسن به اتاق خود رفت و دستانش را چرب کرد. هرکسی می‌خواست حسن را بگیرد موفق نمی‌شد چون دست حسن لیز بود.

آن شب با تمام خوبی‌هایش به پایان رسید.فردای آن روز وقتی حسن را بدرقه می‌کردیم مرا در آغوش کشید و گفت: پدر جان این آخرین دیدار ما است. من دیگر بازنمی گردم از شما یک خواهشی دارم. بعد از شهادت من صبور باشید و گریه نکنید. حسن بعد از گفتن این جملات رفت و دیگر برنگشت. گویی شهادتش بر او الهام شده بود.

منبع معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید گلستان/ پرونده فرهنگی شهدا