گذری بر زندگی شهید منطقه سومار

به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید علی بارانی فرزند ابراهیم در یکی از روز‌های گرم تابستانی در یکی از روستا‌های گنبد کاوس در روستای پشمک در هشتمین روز از سومین فصل تابستان ۱۳۴۲ دیده به جهان گشود.

او دوران طفولیت را در آغوش گرم خانواده‌ای ساده، مذهبی و متدین و دوست دار اهل بیت عصمت و طهارت (ع) سپری نمود و در همانجا خدمت و عشق به اهل بیت را آموخت.

 پس از اینکه پا به سن هفت سالگی نهاد برای امرار معاش خود و خانواده‌ خویش به کار مشغول شد. او در یک مغازه صاف کاری اتوموبیل بصورت شاگرد شروع به فعالیت نمود.

شهید به دلیل مشکلات مادی نتوانست همانند دیگر هم سن و سالانش به تحصیل بپردازد و از همان دوران کودکی طعم رنج سختی را چشید و همراه با کار و تلاش توانست که در حد خواندن و نوشتن سواد را بیاموزد.

او فردی مهربان و با وقار و پر مهر و محبت بود و رابطه‌ای گرم و صمیمی با دوستان و آشنایان داشت و همیشه به بزرگترهایش بخصوص پدر و مادر احترام می‌گذاشت، بطوری که هنوز هم در محله صحبت خلق و خوی شهید علی بارانی وجود دارد.

او با دوچرخه اش برای کار به مینودشت می‌آمد و پس از مدتی به کار بنایی روی آورد. سر انجام ایشان به همراه خانواده اش وقتی که شهید علی بارانی به سن چهارده سالگی رسید به مینودشت مهاجرت نمودند.

شهید علی بارانی پس از سپری کردن دوران نوجوانی در اوان جوانی تصمیم به ازدواج نمود و با مشورت و صلاحدید خانواده و مشورت فامیل با یکی از آشنایان خود ازدواج نمود. 

پس از اینکه متاهل شد با همان شغل بنایی به کار و تلاش می‌پرداخت و امرار معاش می‌نمود و بسیار سخت کوش و مقاوم بود.

سر انجام طولی نکشید که سن وظیفه‌ عمومی ایشان فرا رسید.  شهید علی بارانی برای ادای وظیفه‌ی عمومی و دفاع به کشور عزیزش و دفاع از این مرزو بوم به خدمت وظیفه اعزام شد.

ایشان دوران آموزشی را در چهل دختر شاهرود بود و پس از پشت سر نهادن سه ماه دوره‌ اموزش نظامی به منطقه‌ سومار اعزام گردید.

از آنجایی که ایشان فردی متعهدی بود وقتی که به مرخصی می‌آمد به بنایی می‌پرداخت و از لحظه لحظه‌های وقت خود در راستای رفاه خانواده اش به محو احسنت استفاده می‌نمود.

ایشان به مکان‌های زیارتی خیلی علاقه‌مند بود و همیشه قبل از خدمتش سعی می‌کرد که هفته‌ای یکبار به امام زاده یحیی بن زید برود.

پس از گذشت حدودا یک سال از رشادت‌های شهید علی بارانی در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بر اثر اصابت گلوله در منطقه سومار در مورخه‌ی بیست و هشتم بهمن ماه ۱۳۶۳ به درجه‌ی رفیه شهادت نایل گردید.
پیکر پاک و مطهر شهید علی بارانی پس از تشییع پر شکوه در گلزار شهدای شهرستای مینودشت به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی باد.

یکی از شعر‌هایی که شهید علی بارانی همیشه زمزمه می‌کرد:

امیرالمومنین دردم دوا کن مقام و منزلم در کربلا کن
مقام و منزلم زیر زمینه شفا از دست زین العابدینه