سیری بر زندگی شهید «ارازقربان سقر»
نوید شاهد گلستان؛ تو را می ستایم نه به خاطر تمام رشادتها و جسارتهایت که ناممکن ها را ممکن می کرد با ذکر یا فاطمه زهرا (سلام الله علیها) ، نه به خاطر عزت نفس و صبر و بردباریت در زمان اسارت ، نه بخاطر کم لطفی ها و طعنه ها و کنایه ها و گاه دشنام ها که پس از دفاع از زبان دوستان به ظاهر دوست شنیدی و جواب همه آنها را با لبخند دادی .تنها فقط به خاطر آن تو را می ستایم که بر سر آرمانت باقی ماندی و لحظه ای از راه رفته باز نگشتی ، تو را می ستایم که بر سر عهد و پیمانت با ولی خویش راست قامتانه ایستادی و لبیک گفتی به هل من ناصر پیر جماران و لحظه ای قد خمود نکردی و سرمشق شدی برای کوفیان و همه کوفی صفتان از حال تا همیشه تا یاد بگیرند که چگونه باید مشق عشق کرد در دفتر ولایت .
سیری بر زندگی شهید ارازقربان سقر
بسم الله الرحمن الرحیم
علی رغم اینکه سالها از واقعه جنگ تحمیلی می کذرد و دیگر شقایقی با تیرهای استکبار جهانی پرپر نمی شود و چشمی از فراق عزیزی به اشک نمی شنید، لکن بهانه برای گریستن فراوان است. هم اکنون نیز لبهایمان مرثیه لاله های پرپر را می سراید و پلکهایمان در ریختن اشک برای آنان بی قراری می کنند.
ارازقربان سقر، فرزند در تاریخ 1342 در روستای سقریلقی از توابع آق قلا چشم به جهان گشود. وی در یک خانواده مستضعف متولد شد و خانواده وی توان مالی فراوان نداشته اند که بتوانند یک زندگی راحت و بی دغدغه را برای فرزندانشان بوجود آوردند.
ارازقربان مانند تمام هم سن و سالهای خود در سن هفت سالگی راهی مدرسه شد و از آنجا که خانواده وی در تامین معاش خانواده به کمک وی نیاز مبرم داشتند لذا درس و مدرسه را علی رغم میل باطنی خود رها کرد و به همراه پدر راهی زمین های کشاورزی شد برای اینکه بتواند به پدرش در تامین مخارج زندگی کمک کند. وی فردی بسیار منضبط و مودب بود و در بین اقوام و دوستان رفتار و منش وی مثال زدنی بود، وی احترام خاصی برای پدر و مادرش قائل بود و هیچ گاه به کوچکتر از خودش زور نمی گفت و قصد اذیت و آزار دیگران را نداشت.
ایشان از همان دوران کودکی شروع به فراگیری آموزه های دینی کرد و علی رغم اینکه تا سال دوم ابتدائی تحصیل کرده بود ولی تمام تلاش خود را انجام داد تا اینکه موفق شد قرائت قرآن را بطور خوانا و کامل انجام دهد، ایشان علاقه زیادی به مقام ولایت فقیه و مشخص حضرت امام(ره) داشته اند و در جریان انقلاب دوشادوش ملت ایران بر علیه نظام شاهنشاهی شرکت کرده و علی رغم اینکه جوانی بیش نبود، اما سعی می کرد دیگران را نیز تشویق کند تا در جریان این انقلاب بزرگ مشارکت کنند.
فعالیت و حضور چشمگیرش در جریان انقلاب باعث شد تا با مأموران نظام ستم شاهی درگیر و بر اثر این درگیری مجروح گردد.
وی با پیروزی انقلاب اسلامی هم از فعالیت های خود برای پایداری و حفظ نظام جمهوری اسلامی ایران بر نداشت و همچنان به فعالیت های خود ادامه می داد و عضو بسیج شد و آنگاه به خدمت سربازی رفت با شروع جنگ عراق علیه ایران وی در خدمت مقدس سربازی بود و نزدیک به دو سال خدمت سرانجام بر اثر ترکش خمپاره در منطقه عملیاتی و جنگی شلمچه در مورخ دوازدهم اردیبهشت 1365 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
و پیکر پاکش را به محل تولدش باز گردانیده و در مزار شهدای روستای خود، یعنی سقرقلی به خاک سپردند.
روحش شاد و راهش پر رهرو باد
منبع : پرونده فرهنگی شهدا / معاونت فرهنگی و اموراجتماعی
