من با انقلاب اسلامی حیاتی دوباره یافتم/«شهید عبداله کیایی»+دستخط
نوید شاهد گلستان؛ شهید عبداله کیایی/ هشتم اسفند 1336، در شهرستان گرگان به دنیا آمد. پدرش الله یار، دکه دار بود و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته انسانی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و ششم تیر 1361، در پاسگاه زید عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدت ها در منطقه بر جا ماند و دهم شهریور 1377، پس از تفحص در گلزار شهدای امامزاده عبداله زادگاهش به خاک سپرده شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده مهربان
بخشی از وصیت نامه شهید عبداله کیایی
پروردگارا! تنها تو را می پرستم و تنها از تو یاری می جویم. پرودگارا این کلام توست که نوشتم اما وقتی به معنی و مفهوم آن فکر کردم، واقعا مضطرب و پریشان شدم که واقعاً تو را می پرستم و در پی زندگی مادی و هوای نفس نبوده ام؟ آیا واقعاً از تو یاری خواسته ام؟ یا برای مداوای دردم به دیگران پناه می بردم.
بهرحال خدایا از تو سپاسگزارم که انقلابمان را پیروز ساختی و من را مولف گرداندی که از جان و دل از آن پاسداری کنم و راه سرخ حسین(ع) را به من شناساندن تا مشتاقانه شهادت را انتخاب کنم من شهادت را از مکتب حسین(ع) آموختم.
و به فرمان امام خمینی در میدان نبرد به مرحله اجرا درآوردم، پروردگارا اگر شهادت را نصیبم گرداندی بسیار سپاسگزارم زیرا میدانم که لیاقت آن را داشته ام. که مرا به سوی خودت فرا خوانی و اگر پیروزی را نصیبم گردانی، باز هم سپاسگزارم زیرا می دانم که زحماتتان بیهوده به هدر نرفته است و دست الهی همیشه پشتیبان ماست. اگر انشاالله در جبهه های نبرد با کفر شهید شدم، تمام بازماندگانم بدانند که این راه را با جان و دل انتخاب کرده ام و چون من با انقلاب اسلامی حیاتی دوباره یافتم لذا بهترین راهی را که تشخیص داده ام همین راه است.
به تمام رزمندگان، دوستان و نزدیکانم وصیت می کنم که تنها برای تداوم انقلاب و پیروزی اسلام و خط امام و روحانیت مبارز را دنبال کنند و ادامه دهند به دوستان و برادرانم توصیه می کنم که تقوی را پیشه خود سازند و در خود سازی خویشتن بکوشند.
برادرانم بدانیدکه زندگی این دنیا هیچ ارزشی ندارد، تنها خوبی و عبادت در پیشگاه خداوند است که ارزش دارد و باقی خواهد ماند و باعث آبرو و حیثیت و نجات مان از آن دنیا خواهد شد.
و مادرم؛ از اینکه در میانتان نیستم ناراحت نباش، بلکه به این فکر باشید که چه کار با عظمتی را انجام داده اید و با فدا کردن فرزندتان در راه خدا چه اجر عظیمی خواهید داشت.
و تو خواهرم؛ که به درس دینی مشغول هستی و هدف بسیار عالی در پیش داری، زینب گونه بیندیش و زندگی کن و همیشه دنباله رو حق باش و از سختیها و مشکلات راه هراسان نباش، که خداوند پشتیبان صابران است.
و در آخر از خداوند متعال خواهانم که به تمام رزمندگان و دوستانم صبر و استقامت کافی عنایت فرماید.
والسلام علیکم و
رحمه الله برکاته/ شنبه دوم آبان 1360/ عبداله کیایی
وصیت نامه شهید عبداله کیایی
منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره هنری، اسناد و انتشارات
