وارث امام حسین «ع»
شنبه, ۲۶ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۰۲:۲۳
نوید شاهد - شهید "حسین حسینی اتراچالی" در فرازی از وصیت نامه اش می نویسد: « شهادت ارثی است که از حسین بن علی(ع) به ما رسیده. این راهی است که همه ما باید برویم و چه بهتر فی سبیل الله باشد. راهی که چه بکشیم و کشته شویم پیروزیم.»
به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید حسین حسینی اتراچالی، ششم فروردين 1346 در روستاي نومل از توابع شهرستان گرگان به دنيا آمد. پدرش حيدر و مادرش معصومه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. طلبه بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و سوم مهر 1364 با سمت بي سيم چي در جزيره مجنون عراق به شهادت رسيد. پيکر وي مدتها در منطقه بر جا ماند و سال 1379 پس از تفحص، در گلزار شهداي امامزاده عبدالله شهرستان زادگاهش به خاك سپرده شد.
فرازهایی از وصیت نامه شهید سیدحسین حسینی اتراچالی
بسم الله الرحمن الرحیم
با درود بر خاندان رسالت و امامت، و درود بر خدمتگذاران راستین اسلام از زمان غیبت تاکنون، وصیت نامه ام را شروع می کنم؛
پدر و مادرم؛ زمانی که شما را به خاطر «الله» و «دین اسلام» و «کشور اسلامی» مان ترک کردم، روحم در میان شما پرواز می کرد، و هم اکنون که شهید شده ام روحم در میان شماست.
پدر و مادرم؛ شهادت ارثی است که از حسین بن علی(ع) به ما رسیده. این راهی است که همه ما باید برویم و چه بهتر فی سبیل الله باشد. راهی که چه بکشیم و کشته شویم پیروزیم.
پدرم؛ مرا حلال کن که نتوانستم در طول 18 سال عمرم زحمت های طاقت فرسایی را به خاطر من متحمل شدی ادا کنم و نتوانستم فرزند شایسته ای برای شما باشم.
پدرم؛ اگر می خواهی از زحمت هایی که برای من کشیده ای بهره ببری صبر پیشه کن و به شایعات گوش نکن، و قدر امام را بدان که بحق نایب امام زمان است.
سخنی با مادرم؛ مادرم نمی توانم بگویم که در مرگ من گریه نکنی. چون مادری، و برای فرزندت شب هایی طولانی نخوابیده ای و روزهایی در کنار گهواره من نشسته ایی؛ گریه کن. مادرم، گریه کن تا استکبار جهانی بداند که هر چند فرزندان این امت را از ما گرفته ولیکن مادرنشان زنده اند.
منبع معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید گلستان/ پرونده فرهنگی شهدا
نظر شما
