رهایی و رستگاری جز در پرتو عشق و ایثار میسر نیست!

به گزارش نوید شاهد گلستان؛ شهید امام بردی درخشان فرزند یعقوب درخشان در سال ۱۳۴۴ در شهرگمیشان به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ایران و در زادگاهش ادامه داد. شغل اصلی وی برقکاری بود. طولی نکشید که استاد کار این فن شد.

او زمانی که به خدمت سربازی فرا خوانده شد، در پادگان چهل دختر شاهرود مشغول به خدمت شد و بعد از اینکه دوران آموزشی خود را به اتمام رساند به منطقه عملیاتی در سومار اعزام شد؛ سلاح بردوش در جبهه جنگ حضور یافت.

وی اعتقاد داشت: وقتی من می‌دانم شهید می‌شوم، چرا دختر مردم را سیاه پوش کنم پس از ازدواج که سنت رسول اکرم (ص) بود صرف نظر کرد و به جبهه جنگ علیه دشمنان اسلام تا پای جان خود جنگید.

نزدیک به ۲ ماه به پایان خدمت سربازی نمانده بود که بر اثر اصابت خمپاره‌ای که توسط دشمن به نزدیکی شهید افتاده بود به فیض شهادت نایل شد. پس از شهادت وی مادرش می‌گوید: در عالم رویا دیدم که فرزندم به من گفت نگران من نباشید که من قرین رحمت الهی شده ام و لطف و رحمت خداوند برمن شامل شده است.

شهید در فرازی از وصیت نامه اش می نویسد؛

سربازان اسلام برای از بین بردن دشمن باید بکوشد و صدام و صدامیان را نابود کند. صدام با امکانات فراوانی که اربابانش در اختیار او می‌گذارد خود را فاتح و پیروز جنگ می‌داند. اما چه فکر احمقانه‌ای، زیرا ملت ما که شهید داده اند تا انقلاب اسلامی به ثمر نشسته تا آخرین قطره خون خود برای حراست آن مبارزه می‌کنند.

من خود را در مقامی که خداوند برای شهید قائل شده نمی‌دانم و خود را کوچکتر از آن می‌دانم، اما همه ما باید با جان و دل بکوشیم تا مملکت اسلامی و انقلابمان را از یوغ ستم و تجاوز آزاد نماییم و حرامیان صدامی را به زباله دان تاریخ بیندازیم.

شهید بدخشان مردی بود که برای پاسداری از میهن و اسلام سلحشور و مغروردر برابر دشمن متجاوز سینه سپهر کرد. وقتی دشمن برای بلعیدن میراث عظیم ملتی صبور و غیور تا بن دندان مسلح به میهن ما تجاوز نمود، رهایی و رستگاری جز در پرتو عشق و ایثار میسر نبود. آری شهید بدخشان گل بود و در برابر گلوله شهید بدخشان بهاری و جاودان و بی خزان است.